شلوارای جین رو، در ابتدا فقط کارگران می‌پوشیدن ولی از دهه ی ۳۰ قرن ۲۰ میلادی هالیوود شروع به ساخت فیلم‌های کابوی کرد.
شلوارای جین رو، در ابتدا فقط کارگران می‌پوشیدن ولی از دهه ی ۳۰ قرن ۲۰ میلادی هالیوود شروع به ساخت فیلم‌های کابوی کرد.
بازیگران اون از لباس‌های جین استفاده میکردن و همین باعث همه‌گیر شدن لباس‌های جین شد.
حالا جالبه که یه استایلی به همین اسم هم وجود داره؛ استایل کابوی.
حتما یه سری به معرفی استایل‌ها بزنید و در مورد استایل کابوی بخونید.
در ادامه، لباس‌های جین توسط سربازان امریکایی در جنگ‌جهانی‌دوم پوشیده میشد.
وقتی که جنگ تموم شد، کمپانی‌های مختلف مثل رانگلر(WRANGLER) و لی(LEE) شروع به تولید لباس‌های جین کردن.
دنیای فشن در این زمینه، از مرلین مونرو(MARILYN MONROE)،
مارلون براندو(MARLON BRANDO) و جیمزدین(JAMES DEAN)، که در فیلم‌های خود شلوارهای جین به پا میکردن، بسیار الهام گرفت.
این شلوارا در ابتدا در دو رنگ تولید میشدن: قهوه‌ای و آبی.
اما رنگ قهوه‌ایِ اون بخاطر اینکه با شستشو کمرنگ میشد مورد استقبال قرار نگرفت.
در بافت پارچه‌ی جین، نخ تار با ماده‌ای به اسم ایندیگو(INDIGO) رنگ میشه
و نخ پود، که از جنس پنبه هست به رنگ طبیعیِ خودش باقی میمونه.
برای همینه که روی شلوارهای جین آبی هست و پشت اونا سفید.
در انتها اگه بخوایم در مورد ورود این شلوارها به ایران صحبت کنیم، باید بگیم که
همه‌گیریِ شلوارهای جین تو ایران به دهه‌های ۵۰ و۶۰ شمسی برمیگرده که بیشتر با مارک
«لی» وارد کشور میشد، که هنوز هم خیلی از ما به جای شلوار جین، میگیم شلوار لی.
